Chapter three : Początki wspaniałej znajomości.

Wymęczyłam ten rozdział,ale mam nadzieję,że się spodoba :)

~~Perspektywa Zayn'a~

Obudziłem się i poczułem coś cięższego na moim ramieniu. Odchyliłem głowę w bok,a moim oczom ukazała się Yasmin,słodko chrapiąca i coraz mocniej wtulająca się we mnie. Zrobiło mi się milej ,ale ona robiła  to nieświadomie. Odgarnąłem kosmyk włosów z jej czoła , a ona otworzyła lekko brązowe oczy.

- Cześć - wydukała i przetarła oczy rękami .

Uśmiechnąłem się do niej.

- Hej,jak się spało?

Przeciągnęła się.

- Dobrze- zorientowała  się,że nadal ma głowę na moim ramieniu i zmieszana wróciła na pozycję prostą. -Przepraszam cię za to...

Roześmiałem się .

- Przestań,przecież mnie nie zabiłaś tym ani nic.

Teraz to i ona się roześmiała się. Jej głos jest równie nieskazitelny co jej uroda. Zapatrzyłem się w jej usta,które wydobywały ten magiczny dźwięk. Naturalne bladoróżowe wargi,długie rzęsy,brązowe błyszczące oczy i falowane włosy do bioder w kolorze czekolady.

- Masz ochotę na coś do jedzenia?-zapytałem w końcu, a dziewczyna skinęła głową i wyszła ze śpiwora,który Harry dał jej wczoraj podczas oglądania horroru. Zasnęliśmy tak na kanapie.

Poszedłem w jej ślady i zaprowadziłem do kuchni. 

-Zaraz nam coś zrobię - powiedziałem otwierając szufladę, a w  jej  oczach zobaczyłem błysk.

- To ty umiesz gotować ?

Wyjąłem z kuchennej szuflady dwie ulotki.

- Wolisz kuchnię chińską czy pizzę ?-uśmiechnąłem się i wyjąłem telefon. Podeszła do mnie,do blatu. Odebrała ode mnie ulotki i odłożyła je gdzieś na bok. Przysunęła się do mnie bliżej , miałem ochotę  ją  przytulić i pocałować.

- A może po prostu zróbmy kanapki ?
- Simple but effective.
Nagle jak znikąd za nami wyłoniła się postać Harry'ego.
- To mój tekst - udał obrażonego, a ja trąciłem go łokciem uśmiechając się.

~Perspektywa Yasmin~

-Obudź chłopaków na śniadanie- rzucił Zayn,a jego przyjacielowi wiele mówić nie trzeba było. Sekunda i nie ma go w kuchni,tylko skacze po plecach chłopaków.

Pierwszy podniósł się Niall i od razu wstał.

- Dziękuję bardzo Harry - oznajmił spokojnie otrzepując z niewiadomych przyczyn swoje ramiona. Stanął za  mną i Malikiem - Mam ochotę wyrwać mu te loki ze łba - burknął,otwierając lodówkę.

Zagwizdałam i uśmiechnęłam się. Mam dzisiaj lepszy dzień i to w dodatku przez nich. Znam ich drugi dzień a czuję się jakbym była w towarzystwie starych,dobrych przyjaciół.

- Co za kumplowska miłość - odparłam nadal patrząc jak Harry prawie łamie chłopcom kręgosłupy. W końcu rozległ się dźwięk plaśnięcia i chichot Louis'a. Styles trzymał się za policzek i miał otwarte ze zdziwienia usta. Patrzył na Tomlinsona tak,jakby natychmiast żądał odpowiedzi,czemu go uderzył.

- To cię powinno oduczyć maluchu. - Lou podniósł się z kanapy i złożył swój pasiasty kocyk, a Harry przybrał postawę bojową,na co szatyn zaczął uciekać jak przed ogniem.

- Zaraz ja cię oduczę plaskania ludzi w twarz staruchu !- krzyczał mściwie Hazz goniąc go po całym domu.

Liam nadal trochę zaspany,bo obudził się najpóźniej z nich wszystkich przetarł twarz dłońmi.

-Byście się ubrali debile,a nie wioskę robicie ! - krzyknął,ale kumple już go nie słyszeli,bo dobiegli na górę.

Kiedy Liam i Niall zasiedli do stołu,przyłączyliśmy się do nich ja i Zayn stawiając na stole dwa rodzaje kanapek. Z Nutellą oraz z serem,szynką i musztardą.

Na dwóch talerzykach było łącznie 8 kanapek. Cztery z każdego rodzaju. Niall dorwał się do kanapki z musztardą i pochłonął ją w minutę,szybko biorąc następną. Payne patrzył na niego z uwagą, a potem spojrzał skołowany na nas.

- Obawiam się,że zrobiliście za mało kanapek.

Zdziwiłam się. Musi być pojemny.

- To on naprawdę tyle je ?! Ja myślałam,że tylko się zgrywał - powiedziałam nadal mierząc blondyna wzrokiem. Jeden talerz już był pusty. 

- Poznaj Niall'a Horana . My nazywamy go tutaj zmorą wszystkich lodówek - roześmiał się Zayn i szybko uratował sobie i mnie po kanapce z nutellą. Do nich tylko nie dorwał się do końca Horan. 

- Dzięki, czyli że przez ciebie nie umrę z głodu. Bohaterze - zaśmiałam się i w tym samym czasie ja i chłopak zatopiliśmy zęby w kanapce.

Liam oburzony wstał od stołu i elegancko zasunął po sobie krzesło.

- Wiesz co ci powiem , Zayn ? - odezwał się, na co jego kumpel spojrzał na niego z policzkami napchanymi chlebem z czekoladą - Sądziłem ,że nigdy mnie nie zdradzisz. Najpierw Jackie,teraz nutella...

Jackie ? Jaka znowu Jackie ? Patrzyłam na nich zdezorientowana. Jakoś nagle odechciało mi się jeść.

- No,sorki stary. Musisz pogodzić się ze swoim marnym losem - rzekł Zayn po chwili wybuchając śmiechem.

Postanowiłam zabrać głos.

- A kto to Jackie,jeżeli mogę spytać ?

- Jackie to dziewczyna Zayn'a - wyręczył Zayna z odpowiedzą Liam - Taka blond biczys. Jeżeli wiesz o co mi chodzi - zaczął się śmiać.

Malik rzucił w niego okruszkami z porcelanowego talerzyka.

Kiedy chłopak opuścił pomieszczenie i razem z Horanem udali się do dwójki kumpli na piętro, zaczęłam się zastanawiać nad tą całą Jackie.

- Przyjaciele nie lubią twojej dziewczyny ?

Wzruszył ramionami.

- Kto ich tam wie.

Zmierzyłam go dociekliwym spojrzeniem,aż w końcu wyjawił mi prawdę.

- No tak nie za bardzo. - przyznał - Ale według mnie to urocza dziewczyna. I jest seksowna.

Zmarszczyłam brwi. No przecież ważne,by była seksowna,nic innego się u dziewczyn nie liczy. Przypomniały mi się słowa Chase'a - " Poznałem dziewczynę. Piękną Alice." . 

Wstałam od stołu .

- Ja niedługo będę szła.

Poderwał się z krzesła i przełknął jedzenie do końca.

- Czemu ? Zostań. - zachęcił, a ja pokiwałam przecząco głową próbując znaleźć dobrą wymówkę.

Na dół zbiegli Harry i Lou.

- Nie wychodź,obroń mnie przed tym szaleńcem ! - Przytulił mnie od tyłu Louis.

I teraz jak wybrnąć z takiej sytuacji.  Głupio mi było odmówić chłopcom,bo bardzo prosili bym została. Dzięki bogu za nowoczesną technologię,bo dopiero rozległ się dźwięk dzwonka Nicki Minaj-Va Va Voom. Z kieszeni wyjęłam swój zniszczony,stary telefon. Nowa wiadomość od : Alex.

Patrzyli się na mnie,kiedy ja otwierałam sms.

Gdzie ty się szlajasz dziewczyno ? 

                                                       Alex.Xx

Już nigdzie. Za około 15 minut pewnie powinnam być w domu.

                                                                                          Yas.;*

Dobra,czekam.

                           Alex.Xx

- Niestety, ale siostra się o mnie martwi. Muszę wracać - schowałam telefon z powrotem do kieszonki.

Westchnęli ciężko.

- Czym wracasz ? - zapytał Harry.

- Autobusem.

Louis błyskawicznie sięgnął na półkę i chwycił w dłonie kluczyki od swojego auta.

- Chodź,podwiozę Cię.

Chciałam zaprotestować,ale wyczuł to i nie dał nic wtrącić.

- Bez ceregieli. Podwożę Cię, będziesz szybciej w domu - otworzył drzwi na ich 'przystawkę'.

Ubrałam tam swoją kurtkę i założyłam martensy. Hazz i Zayn podeszli stojąc u progu drzwi, a Niall i Liam przybiegli na dół i stanęli w to samo miejsce co przyjaciele.

-Co,już nas opuszczasz ? - zasmucił się Niall i pokazał talerzyk z ostatnią kanapką. - A ja specjalnie na później zachowałem.

Harry spojrzał na niego z politowaniem.

- Gówno prawda,sam ją chciałeś zjeść.

- A wcale,że nie!

- A wcale,że tak !
- Nie!

-Tak!

-Nie,mówię!

- Ja nie mówię,ja stwierdzam,że tak !

Zaczęli się wykłócać, ale Zayn im przerwał i podał mi świstek papieru.

- To jest mój numer,jak chcesz to dzwoń.

Zarumieniłam się i szybko zapisałam mu w kontaktach swój. Z pozostałymi chłopakami zrobiłam tak samo.

Louis otworzył przede mną drzwi ,pożegnałam się z chłopakami i razem wyszliśmy na zewnątrz,przed bramę gdzie stało auto.

Wsiedliśmy na skórzane siedzenia,a Louis włączył klimatyzację, bo mimo wszystko w samochodzie było gorąco.

Przekręcił kluczyk i ruszył. Jazda minęła nam w dziwnej ciszy.

- Co sądzisz o tej całej dziewczynie Zayna ? - zapytałam nagle przerywając milczenie. Spojrzał w lusterko ,a jego brew powędrowała w górę w tym samym czasie,w którym włączył kierunkowskaz i poczekał aż ludzie przejadą,by mógł spokojnie skręcić w prawo.

- O Jackie ?

Skinęłam głową.

- Nie lubię jej.

- A dlaczego?

Westchnął ciężko.

- Z wielu powodów - oznajmił, ale wyczuł,że gapię się na niego w celu uzyskania bardziej rozwiniętej wypowiedzi,więc kontynuował - Wypindrzona lalunia,której zależy tylko na pieniądzach ,urodzie i bycia w centrum zainteresowania. 

Zdziwiłam się.

- Ale Zayn jest jej zupełnym przeciwieństwem , dlaczego się z nią spotyka?

Wzruszył ramionami.

- Nie mam bladego pojęcia. Jedyne co wiem, to to ,że ona jest z nim tylko dla prestiżu i w celu uzyskania sławy oraz drogich,luksusowych upominków.

Nie mogłam uwierzyć w jego słowa. Sądziłam,że Zayn wyżej stawia sobie granice swoich dziewczyn.

- Wie o tym ?

- Tłumaczyliśmy mu z chłopakami wiele razy ,ale do niego nie dociera. Jest w nią zapatrzony jak w obrazek.

Spuściłam głowę w dół.

- A..no wiesz..- jąkałam się - Ładna jest ?

Zaśmiał się gardłowo.

- Jezu..jakie ty mi pytania zadajesz. Nie patrzę na takie suki,kiedy mam swoją dziewczynę.

Również uśmiechnęłam się rozbawiona.

- Eleanor Calder,wiem. -pokiwał głową - Ale odpowiedz mimo wszystko. Jest ładna ?

Byliśmy prawie przed moim domem. 

- Skręcić w którą ? - zapytał, a kiedy odpowiedziałam,żeby skręcił w lewo postanowił odpowiedzieć na moje pytanie - Brzydka nie jest, ale czasem się stroi na siłę.

Dojechaliśmy pod beżowy dom z pięknym ogrodem.

- Tu mieszkam,zatrzymaj się.

Wykonał polecenie, a ja podziękowałam mu za to że mnie podwiózł i żegnając się z nim ,wysiadłam z samochodu. Ruszył z piskiem opon.

~*~

Weszłam do pokoju Alex i przebrnęłam przez rodziców i ich pytań jakimś cudem. A to o której koleżanki byłam, czemu nie zadzwoniłam tylko wysłałam 'wiadomość tekstową'. Siostra siedziała na łóżku i piłowała paznokcie.

- Czemu tak zapragnęłaś mnie nagle widzieć ? - zapytałam siadając na łóżku przykrytym liliową kołdrą. Ogólnie pokój 21 latki urządzony był w takiej kolorystyce.

- Mam poważny problem - przybrała ton głosu na poważny, a ja posłałam jej pytające spojrzenie. Wyjęła zza swoich pleców dwa lakiery. Granatowy i ciemny fiolet - Nie wiem który wybrać,no nie wiem !

Myślałam,że ją źle usłyszałam.

- Nie,ty chyba sobie żartujesz ! Tylko ta sprawa była tak pilna ?

Pokiwała twierdząco głową,więc w końcu postanowiłam pomóc w wyborze lakieru.

- Granat będzie lepszy,bo masz czarne włosy i bladą cerę.

- Dzięki.

Pomalowała paznokcie,potem razem dmuchałyśmy żeby szybko wyschły.

- Ahh..mam ochotę na trochę kofeiny. - wyżaliłam się monotonnie patrząc w sufit. Wstała i pociągnęła mnie za ramię.

- No to wbijamy do Starbucks, na co czekasz ?

- Bez sensu dopiero wróciłam od...- nie dokończyłam - I od razu mam gdzieś iść?

Pokiwała głową. Na dole z powrotem ubrałyśmy się w wyjściowe ciuchy. Ja w te same , w których byłam, za to siostra okryła się czarnym ,ciepłym płaszczykiem z dużymi równie czarnymi guzikami , a na nogi włożyła granatowe kozaczki do kostek.

- A wy znowu gdzieś się wybieracie ?- usłyszałyśmy mamę, tata poprawił okulary i uniósł wzrok znad gazety,którą czytał na kanapie w salonie.

- Właśnie, ty Yasmin dopiero wróciłaś.

- Idziemy po kawę - wyjaśniłam i razem z siostrą szybko wyszłyśmy za drzwi.

~*~

Stałyśmy w kolejce. Kawa wymaga cierpliwości o czym powoli się przekonywałam.

- Załamię sie zaraz,po prostu kogoś rozjadę - gorączkowo tupałam nogą, bo nie należałam do osób zbytnio cierpliwych.

Alex pogłaskała mnie po ramieniu.

- Już jesteśmy za tym mężczyzną, zaraz dadzą mu tą pieprzoną kawę i możemy zamawiać.

Ale starszy dziadek wcale nie miał zamiaru opuścić kasy. Dyskutował z dziewczyną o bujnej, rudej grzywie,która czekała by go obsłużyć o ustrojach politycznych i o wyższości szparag nad pomidorami.

Kiedy usłyszałam co on robi,myślałam,że wezmę czołg i się nim rozjadę.

Trąciłam staruszka leciutko w plecy,odwrócił się.

- Witam panienkę.

Zdobyłam się na najbardziej słodki uśmiech.

- Proszę pana, wie pan ,że otworzyli warzywniak za rogiem ? Są pomidory.

Podziękował w postaci trącenia kapelusza i wpuścił nas przed siebie.

Zamówiłyśmy kawę z posypką i podwójną pianą. Po złożonym zamówieniu  zajęłyśmy miejsce przy stoliku. W kawiarni było ciepło,bo zawsze w zimę paliło się w kominku. Siedziałyśmy blisko,więc zdjęłyśmy płaszczyki i powiesiłyśmy na oparcia swoich krzeseł. 

- Naprawdę byłaś na noc u koleżanki , bo coś ci nie wierzę ? - zaczęła rozmowę czarnowłosa. Podpiłam łyka Frapuccino.

- Nie.- przyznałam się.

Wybałuszyła oczy.

-To w takim razie gdzie cię powiało ?

Opowiedziałam o zdarzeniu na ławce pod sklepem,o chłopakach z One Direction, a ona tylko zaczęła cicho się śmiać.

- Co cię w tym bawi ? - zadałam pytanie zirytowana postawą starszej siostry.

Przyłożyła dłoń do szyi i uregulowała oddech. Próbowała po raz kolejny powstrzymać się przed atakiem śmiechu.

- Nic nic, ale ja wiem,że jesteś fanką One Direction, bo nie dziwię się. Też ich bardzo lubię, ale nie musisz wymyślać takich historii.

Grzmotnęłam pięścią w stół, ale chyba za głośno,bo oczy wszystkich skierowały się na mnie.  Zdenerwowała mnie tą swoją nieufnością.

- Naprawdę !

Chciała odpowiedzieć, ale nad naszym stolikiem stanęła kobieta .

- Masz wspaniałe wyczucie stylu..- skomplementowała mnie patrząc na ciuchy,w które byłam ubrana. Serce stanęło mi w gardle. Czemu ? Bo stała przed nami sama Louise Teasdale-stylistka One Direction.

Czytasz=Komentujesz.;*